Wystawa "Spadkobiercy Nikofora – Stefan Telep. Łemkowski malarz ze Zdyni"
21 października – 28 lutego 2017 r.
Stefan Telep jest najbardziej znanym w Polsce współczesnym łemkowskim malarzem nieprofesjonalnym. Podobnie jak jego słynny poprzednik – Nikifor, uwiecznia w malarstwie świat wspólnej im obu „małej ojczyzny” – Łemkowszczyzny. Stefan Telep urodził się w 1957 r. w Pielgrzymce k. Jasła, ma wykształcenie zawodowe rolnicze. W Zdyni zamieszkał na początku lat 80. XX .w, wkrótce po zawarciu związku małżeńskiego. Tutaj rozpoczęli wraz z żoną pracę we własnym gospodarstwie rolnym. Od młodości przejawiał różne zainteresowania humanistyczne i artystyczne, m.in. zbierał znaczki pocztowe, uprawiał korzenioplastykę, potrafi grać na różnych instrumentach, próbował rzeźbić w drewnie i fotografować. Malarstwo uprawia od początku lat 90. Tworzy farbami olejnymi na płótnie, rzadziej na płycie pilśniowej, w ostatnim czasie zaczął także stosować farby akrylowe. Dokumentuje łemkowską tradycję; łemkowskie święta i ważne spotkania rodzinne w strojach regionalnych, przywołuje niezwykłe postacie z tego regionu, jak np. Amrosa z Banicy, postać historyczną i legendarną zarazem, może ostatniego „jurodiwego” na Łemkowszczyźnie. Przedstawia pracę chłopów na tradycyjnej wsi i w lesie, łemkowskie chaty nazywane „chyże”, których wnętrza na obrazach Telepa nasuwają bliskie skojarzenie z kuchniami wiejskimi na obrazach Nikifora. W takiej właśnie drewnianej dawnej „chyży” artysta mieszka i udostępnia w lecie turystom „wakacyjną galerię” swoich niezwykłych obrazów.
Wystawa Ikon
17 września – 9 października 2016
Wystawa, na której można obejrzeć prace uczestników VIII Międzynarodowych Warsztatów Ikonopisiów, które odbyły się w Nowicy.
Patronat honorowy nad imprezą objęli:
Metropolita Przemysko-Warszawski ks. abp Jan Martyniak
Konsul Generalny RP we Lwowie Jarosław Drozd
Konsul Generalny Ukrainy w Krakowie Witalij Maksymenko
Eksponowane na wystawie prace będą prezentowane także we Lwowie, Łucku, Rzeszowie i Warszawie.
Wystawa "Kazimierz Idzi. Rzeźba w drewnie i w kamieniu"
22 kwietnia – 11 września 2016 r.
Kazimierz Idzi jest jednym z najbardziej zasłużonych twórców ludowych w Małopolsce. Urodził się w 1948 r. w Sierakowie koło Dobczyc, ale od dawna mieszka w Chorągwicy koło Wieliczki i z tym regionem czuje się silnie związany tradycją rodzinną. Jak większość dzieci wiejskich w latach 50. i 60. XX w., już od wczesnej młodości był zaangażowany w prace przy gospodarstwie. Jako bardzo młody chłopiec, przy pasieniu krów, chętnie strugał z drewna różne zabawki, także kukiełki do szopki, z którą na Boże Narodzenie chodził po kolędzie. Dojrzałą pracę twórczą w dziedzinie rzeźby w drewnie rozpoczął od połowy lat 70. XX w., a od 1995 r. rzeźbi w kamieniu. Podtrzymuje w ten sposób tradycje rodzinne, gdyż kamieniarstwem zajmowali się obydwaj jego dziadkowie – wykonywali kapliczki, figury cmentarne, a także macewy na cmentarze żydowskie.Tworzy najchętniej w kamieniu z Pińczowa, uważa że jest on łatwy w obróbce a zarazem bardzo trwały. Kazimierz Idzi zajmuje się także we współpracy z konserwatorami restauracją kapliczek wiejskich i małomiasteczkowych. Tworzy chętnie rzeźby monumentalne, kilkumetrowej wysokości, wykonał kilka pomników i figur na cmentarze i do kościołów. Między innymi w 2009 r. wykonał wspólnie z synem Piotrem, wówczas studentem rzeźby na ASP w Krakowie, monumentalne rzeźby papieży; Św. Marcina i Jana Pawła II oraz Świętych Piotra i Pawła, dla katedry rzymskokatolickiej w Odessie.
Wystawa "Południowe Włochy i Sycylia"
19 lutego – 18 kwietnia 2016 r.
Wystawa malarstwa. Prezentacja prac twórców "Galerii pod kasztanem".
Wystawa "Harasymowicz u Nikifora"
17 października 2015 – 15 lutego 2016
Jerzy Harasymowicz i Nikifor to dwaj najwybitniejsi artyści, dla których fascynacja Łemkowszczyzną stała się źródłem twórczego natchnienia. Nikifor /ok. 1895 – 1968/ był Łemkiem z Krynicy, Łemkowszczyzna była jego „małą ojczyzną”, poza którą żyć nie potrafił i której piękno utrwalał na swoich obrazach przez całe życie, tak jak nie uczynił nigdy nikt inny. Jerzy Harasymowicz /1933 – 1999/ pochodził z nizin, po wojennej, rodzinnej tułaczce po kresach dawnej Rzeczpospolitej osiadł ostatecznie w Krakowie, gdzie spędził większość życia. Poeta, związany już w czasach szkolnych z Muszyną, w dojrzałym okresie życia powracał często na Łemkowszczyznę, do swojej mitycznej „Krainy Łagodności”. I dzisiaj, poprzez swoją ponadczasową poezję, tak bliską sercom kolejnych generacji ludzi zafascynowanych górami i Łemkowszczyzną, jest tam stale obecny. Jerzy Harasymowicz znał osobiście Nikifora i ogromnie cenił jego twórczość, poświęcił malarzowi kilka pięknych wierszy. Krytycy literaccy niejednokrotnie wskazują na analogie w sposobie artystycznego postrzegania świata przez obydwóch twórców, np. „ Jerzy Harasymowicz buduje własny świat – nieco naiwny, widziany oczami dziecka, w przymierzu z malarstwem (…)” / Ludwik Flaszen/. Wystawa w Muzeum Nikifora to pierwsze tak bliskie, artystyczne spotkanie Mistrza z Krynicy, jak nazywano Nikifora, z Wieszczem Muszyny /tak J. Harasymowicza nazwał prof. Kazimierz Wyka/