Lisia Chata w Długołęce-Świerkli nr 19

Kontakt: tel. 692 274 191, e-mail: renatka19@op.pl

Muzeum urządzone jest w dwóch pomieszczeniach piwnicy w budynku mieszkalnym. W pierwszym pomieszczeniu można oglądać maszyny, wyposażenie gospodarstw i narzędzia rolnicze, w drugim – wnętrze wiejskiej izby. Są to pamiątki kultury materialnej związane z grupą etnograficzną Lachów Sądeckich i górali białych, oraz inne stare przedmioty kupowane na giełdach i pozyskiwane od posiadaczy starych domów, często porządkowanych z przeznaczeniem do rozbiórki lub na sprzedaż. W kolekcji znajdują się ubiory, meble, sprzęt gospodarstwa domowego, sprzęt rolniczy, zabawki i ozdoby.

Wiejska izba: typowe wyposażenie wiejskiego domu z piecem chlebowym, prostymi sprzętami (kredens, łóżko, kołyska, stół, krzesła, umywalka, skrzynia, półki itp.) i ze „świętymi” obrazami na ścianie.

Sprzęt gospodarstwa domowego i narzędzia: naczynia, beczki, formy do pieczenia ciasta, wyroby porcelanowe, młynki, żelazka, lampy naftowe; warsztat i narzędzia stolarskie.

Sprzęt rolniczy: pług, cepy, sierpy, uprzęże dla konia i krowy, chomąta narzędzia do obróbki drewna i prac gospodarczych (młotki, dłuta, strugi, siekiery itp.)

Do najcenniejszych eksponatów należą: warsztat stolarski z wyposażeniem, porcelanowa zastawa z wytwórni bawarskiej, gorset panny młodej z okresu międzywojennego, oleodruk „Święta Rodzina” z tymczasowej kaplicy urządzonej w Długołęce-Świerkli w okresie II wojny światowej; kolekcja unikatowych narzędzi, w tym do wyrobu chomąta, w większości wykonanych przez wiejskich gospodarzy.

Zarys historii kolekcji i perspektywy rozwoju: 
Gromadzenie eksponatów trwa od 1996 r. Zaczęło się od rodzinnych „starych” przedmiotów z domu babci, wziętych do pokazania na wystawie organizowanej w szkole wnuka – syna właścicielki kolekcji.  Po szkolnej wystawie eksponaty pozostały w domu państwa Lisów, a oni sami zarazili się pasją poszukiwania i gromadzenia pamiątek dawnych czasów.  Kolekcja zaczęła się powiększać o przedmioty podarowane przez rodzinę, sąsiadów i znajomych oraz kupione na giełdach staroci. Pani Renata swoją kolekcją zapełniła cały dom i w końcu postanowiła wraz z dziećmi większość umieścić w przystosowanej do tego celu piwnicy.

Informacja sporządzona na podstawie danych uzyskanych od opiekunki kolekcji, którą jest Renata Lis.