Zapraszamy serdecznie do oglądania wystawy „Antoni Kozakiewicz – pienińskie pasje”.

Muzeum Pienińskie
Szlachtowa
ul. Łemkowska 37

Wystawa czynna od 15 grudnia 2018 do 28 lutego 2019 r.

Na wystawie można obejrzeć m.in. portrety szczawnickich osobistości malowanych przez artystę, niewielki obrazek zatytułowany „Przy stuletnim źródle”, który artysta dedykował malarce Michalinie Janoszance i opatrzył listem do adresatki:

Szczawnica d. 20/VIII 909.
Łaskawa Pani! 
Piękna panno Michańcio, miła i wdzięków pełna koleżanko. Serdecznie Pani dziękuję za łaskawą pamięć i miłe słowa jakie Pani raczyła mi przesłać. Tęsknimy za Panią wszyscy – nawet nimfy pienińskie odczuwają brak swej pięknej Królewny i czekają niecierpliwie na Nią u stuletniego źródła. Obrazek ten zrobiłem momentalnie t. j. błyskawiczną fotografię – według której namalowałem w książce pamiątkowej jako tło do autografu Sienkiewicza – drugi zaś posyłam (choć wolałbym pierwszy) miłej i wdzięków pełnej koleżance – dołączając do tego dużo pozdrowień serdecznych i uścisków, bo nie marzę nawet o ucałowaniu pięknej rączki. 
Wnej z piękną szyjką pani Łąckiej śliczne ukłony – a przyszły kolega młodziutki Jendruś (!) niech maluje piękną Ciocię w imieniu starego kolegi. –
Z wysokim poważaniem 
A. Kozakiewicz

Antoni Kozakiewicz (1841 – 1929)
Antoni Kozakiewicz naukę malarstwa rozpoczął w Krakowie – w latach 1857-1866, studiował w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza i F. Szynalewskiego. W roku 1863 zaciągnął się w szeregi powstańcze, wziął udział w bitwie pod Miechowem, a za udział w powstaniu został później na krótko uwięziony. W 1868 wyjechał do Wiednia i studiował w tamtejszej Akademii. Na wystawie akademickiej w roku 1870 pierwszą nagrodą odznaczono jego obraz Pro Deo et Patria albo nauki dziadunia. W 1871 r. otrzymał stypendium cesarskie i wyjechał do Monachium. Tu dzielił pracownię z Franciszkiem Streitem i Aleksandrem Kotsisem, przyjaciółmi jeszcze z czasów krakowskich. Razem z nimi często jeździł na „malarskie wyprawy” w góry Bawarii. W Monachium artysta spędził prawie trzydzieści lat, a jego obrazy poszukiwane i zamawiane przez Kunsthandlerów, cieszyły się powodzeniem w Niemczech, Anglii, Francji, Australii i Stanach Zjednoczonych. W roku 1900 wrócił do kraju, zamieszkując w Warszawie, nie odniósł tu jednak sukcesów, zapomniany i ubogi zamieszkał w Szczawnicy.

We wcześniejszym okresie Kozakiewicz malował widoki miejskie, zajmowały go motywy literackie i sceny historyczne. Niejednokrotnie sięgał też po tematy powstańcze, wysnute bądź to z własnych wspomnień (Niespodziewani), bądź też inspirowane sztuką A. Grottgera (Trzy pokolenia). Przede wszystkim jednak malował obrazy rodzajowe – sceny z życia polskich wsi lub małych miasteczek. Tworzył też portrety oraz scenki z bohaterami dziecięcymi.

Przykładowe obrazy z wystawy